Η προεκλογική
περίοδος δεν επιτρέπει να ανοίξει τώρα
μια οργανωμένη συζήτηση για τα εκλογικά
αποτελέσματα. Επιγραμματικά όμως θα
αναφέρω μερικές σκέψεις γιατί διαβάζω
εκατοντάδες λαθεμένες -κατά την γνώμη
μου- απόψεις που μπορεί να γίνουν και
επικίνδυνες.
Χάσαμε μια μάχη .
Ας ξεκινήσουμε απο τις αντικειμενικές
αιτίες (δηλαδή και όλα καλά να τα κάναμε,
που δεν, τι θα γινότανε).
Αλήθεια περιμέναμε
να μην έχουμε σημαντικές εκλογικές
απώλειες εφαρμόζοντας μνημόνιο (που
ήταν υποχρεωτικό και μονόδρομος μετα
την ήττα στις διαπραγματεύσεις) και
υπογράφοντας την συμφωνία των Πρεσπών
(που καλώς την υπογράψαμε γιατί έφερε
σημαντικά πολιτικά οφέλη και στην χώρα
και στον ΣΥΡΙΖΑ) ; Ιδιαίτερα όταν είχαμε
καλλιεργήσει προεκλογικά υψηλές
προσδοκίες (κακώς ), και όταν το 35% που
πήραμε δεν ήταν ‘ΣΥΡΙΖΑ” αλλά ψήφος
διαμαρτυρίας για να φύγουν οι προηγούμενοι;
το ότι αποφύγαμε την συντριβή στυλ
ΠΑΣΟΚ, οφείλεται στο ότι παράλληλα
εφαρμόσαμε ένα πρόγραμμα ανακούφισης
της ακραίας φτώχειας. Αλλά η ακραία
φτώχεια αφορά το 15-20% της κοινωνίας, ενω
τα βάσανα των υπόλοιπων εξακολουθούσαν
να υπάρχουν. Προσθέστε και την μάχη κατά
της φοροδιαφυγής και της μικροδιαφθοράς
που αφορούσε εκτεταμένα στρωματά της
κοινωνίας , ακόμα και πολλούς πρώην
(ίσως και νυν!) ψηφοφόρους μας. Συνυπολογίστε
την επικοινωνιακή καταιγίδα των εχθρικών
ΜΜΕ, την σχεδόν ανυπαρξία κόμματος που
να δίνει μάχες στην κοινωνία και χωρίς
ενιαία αντίληψη για τα κυρία επίδικα,
και το μαύρο μέτωπο (αστικές πολιτικές
δυνάμεις, διαπλοκή ακόμα και η υπόλοιπη
αριστερά) που καλλιέργησαν μια αντιΣυριζα
υστερία.
Το αποτέλεσμα δεν
είναι καταστροφικό. Έχουμε ένα 25% που
στηρίζει πια τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα,
έχουμε ένα ηγέτη διεθνούς κύρους, έχουμε
σημαντικές συμμαχίες με κομμάτια της
σοσιαλδημοκρατίας αλλά και της
δημοκρατικής δεξιάς, έχουμε σημαντική
εμπειρία, και αν βγάλουμε σωστά
συμπεράσματα μπορεί ίσως και να
αντιστρέψουμε το κλίμα.
Φυσικά δεν τα κάναμε
και όλα σωστά. Ίσως η διαφορά να ήταν
αρκετά μικρότερη χωρίς τα λάθη. Κάποιες
σκέψεις με την μορφή ερωτημάτων:
- σε τόσο δύσκολες συνθήκες έπρεπε να ανοίξουμε τόσα μέτωπα (πχ με την παντοδύναμη εκκλησιά) ;
- μήπως σε κάποια ζητήματα ακολουθήσαμε ιδεοληπτική πολιτική προκαλώντας τμήμα των ψηφοφόρων μας που ήταν συντηρητικό;
- σωστά επικεντρωθήκαμε στην ακραία φτώχεια παραβλέποντας ουσιαστικά τα 3/4 της κοινωνίας;
- μήπως η επικοινωνία μας ήταν κάπως ρηχή (πχ ο ανόητος τάχα Μητσοτάκης) και μη πειστική αντιπαλεύοντας μια καρικατούρα της πολιτικής της ΝΔ και όχι τον σκληρό πυρήνα της (που είναι τάχα η ανάπτυξη με μείωση φόρων);
- μήπως υπερεκτιμήσαμε την αποτελεσματικότητα μέτρων όπως η 13η σύνταξη με τον τρόπο που δόθηκε (άσχετα αν δεν μπορούσαμε να δώσουμε ολόκληρη και νωρίτερα);
- υπήρχαν ζητήματα ύφους ;(όσο και δευτερεύοντα να είναι , όταν υπάρχει αντισυριζα υστερία και ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία αποκτάνε μεγαλύτερο ειδικό βάρος, γίνεται η τρίχα τριχιά)
- δόθηκε σωστά η μάχη για τα ΜΜΕ; το ζήτημα ήταν να πληρώσουν μόνο για τις άδειες ή και να υποχρεωθούν να σέβονται την δημοσιογραφική δεοντολογία;
- τι γίνεται με την πολύ άσκημη κατάσταση που από ότι φαίνεται βρίσκεται το κόμμα; (αυτό με κάποια επιφύλαξη μη όντας μέλος,αλλά κρίνοντας πχ από την μεγάλη αποτυχία της πλειοψηφίας των αυτοδιοικητικών μας σχημάτων, όπως και την μικρή επιρροή μας σε συνδικάτα κτλ).
Φυσικά υπάρχουν
και άλλα ζητήματα , που πρέπει να
συζητηθούν οργανωμένα και ολοκληρωμένα
μετά τις εκλογές (ίσως από ένα συνέδριο).
Αυτή η συμβολή είναι για να διορθωθεί
όσο γίνεται κατα την γνώμη μου προεκλογική
μας καμπάνια και να έχουμε -αν είναι
δυνατόν- ένα νικηφόρο αποτέλεσμα στις
7 Ιούλη.
Αναρτήσεις
